1- لمس ذن (1969)

فیلم

نمایش

بیشتر سینماگران فیلم‌های هنرهای رزمی را به‌عنوان لذت‌های گناه‌آمیز می‌دانند که فقط برای خانه‌های خردکن مناسب است.برنامه برای زیرنویس فیلم 

آنها آشکارا هرگز وقایع نگاری زرق و برق دار شاه هو از یک استاد کونگ فو بودایی عاشق را ندیده اند. هو شاعر بی چون و چرای برنده فیلم های wuxia، با مواد ژانر خود طوری رفتار می کند که انگار هنر عالی است، تعادل بین اکشن و جو در هر نبرد. آنگ لی به آسانی اذعان کرد که از صحنه‌های مبارزه وحشت‌آور و آرام این فیلم و بن‌بست‌های بامبوی بامبو برای ببر خیزان، اژدهای پنهان وام گرفته است. هیچ جایگزینی نپذیرید

2- شوآ (1985)

فیلم

شاید عجیب به نظر برسد که یک مستند نه و نیم ساعته هولوکاست را به عنوان «ساده» توصیف کنیم، اما عناصری که شوآ را تشکیل می‌دهند بسیار کم هستند: هیچ فیلم آرشیوی یا بازسازی تاریخی، فقط کلمات و چهره‌های افرادی که آنجا بودند، و تصاویری از سایت‌ها در زمان فیلمبرداری، بین سال‌های 1974 و 1985. کلود لانزمن کارگردان فرانسوی گفته است که معتقد است هر تلاشی برای توضیح یا درک چنین جنایتی بی فایده است. تنها هدف او این بود که شاهدان - بازماندگان، عاملان و ناظران - را به ثبت برسانند تا قبل از اینکه خیلی دیر شود، آنچه را که دیدند و کردند، بگویند. با کاهش سریع تعداد آنها، ارزش تلاش های او هر سال بیشتر می شود.

3- توت فرنگی وحشی (1957)

فیلم

اینگمار برگمن از یک گنجینه ملی سوئدی، کارگردان ویکتور شوستروم، برای بازی در نقش پروفسوری استفاده کرد که در مسیر دریافت جایزه برای حرفه برجسته‌اش، سفری به خط حافظه می‌کند. این یکی از بهترین های برگمن است، و در حالی که بسیاری از طرفداران باتجربه در نهایت The Seventh Seal یا شخصیت سخت تر را ترجیح می دهند، هنوز بهترین مقدمه برای تخصص او در مورد بازیگران است.روانشناسی نوجوانان